• Home
  • News
  • 5 άλμπουμ που ακούσαμε πρόσφατα και τα συστήνουμε ανεπιφύλακτα!

5 άλμπουμ που ακούσαμε πρόσφατα και τα συστήνουμε ανεπιφύλακτα!

22 Απριλίου 2020 News


Η ανάγκη μας έφερε… καθηλωμένους σπίτι, όμως δεν το βάζουμε κάτω καθώς υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περάσουμε την ώρα όμορφα και δημιουργικά.

Και τι καλύτερο από τη μουσική! Το CR radio, λοιπόν, σας παραθέτει πέντε άλμπουμ που τα έχει… λιώσει το τελευταίο διάστημα και φυσικά τα προτείνει ανεπιφύλακτα.

The Brian Jonestown Massacre – The Brian Jonestown Massacre

Το 18ο άλμπουμ της μπάντας του Anton Newcombe από το Σαν Φρανσίσκο αποτελεί ένα “αμάλγαμα” των προηγούμενων δίσκων της και συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο τις επιρροές του συγκροτήματας από την ψυχεδέλεια των ’60s και ’70s. Διατηρεί πάνω από όλα το στοιχείο της folk, που είναι εμφανές καθ’ όλη την διάρκεια του άλμπουμ, αλλά και το shoegaze χαρακτήρα που συνοδεύει στην πλειονότητά τους, τις δουλειές των τιμητών του αδικοχαμένου “Rolling Stone”, Brian Jones.

Αγαπημένο κομμάτι του άλμπουμ: Ξεκάθαρα το “Tombes Oubliees” κερδίζει τις προτιμήσεις, από έναν κατά τα άλλα πολύ ισορροπημένο δίσκο.

Devil Electric – The Gods Below (EP)

Το συγκρότημα από την Αυστραλία είναι ένα από πιο υποσχόμενα στον χώρο της heavy rock και doom metal σκηνής και παρότι έχει κυκλοφορήσει και ένα κανονικό άλμπουμ με ομώνυμο τίτλο, το ντεμπούτο EP τους, που περιέχει τέσσερα τραγούδια είναι αυτό που ξεχωρίσαμε. Στο πρώτο άκουσμα γίνονται εύκολα εμφανείς οι “αναφορές” στους Black Sabbath και σε ορισμένα σημεία νομίζεις ότι και τα τέσσερα κομμάτια αποτελούν φόρο τιμής σε αυτό που εκπροσωπούσαν οι απίστευτοι τύποι από το Μπέρμιγχαμ. Η φωνή της Pierina O’ Brien “δένει” εκπληκτικά με τα “σκληρά” κιθαριστικά riffs, ενώ το… υπερφυσικό στοιχείο “αναβλύζει” σχεδόν από κάθε νότα και στίχο.

Αγαπημένο κομμάτι του άλμπουμ: Με το “Devil’s Bells” οι Devil Electric κάνουν μια εκρηκτική αρχή στο EP, όμως το δεύτερο τραγούδι, “The Dove & The Serpent” κερδίζει λίγο παραπάνω τις προτιμήσεις.

Spacegoat – Superstition

Ένας δίσκος που έρχεται να μας εκπλήξει από το Μεξικό είναι αυτός των Spacegoat της εξαιρετικής Gina Rios στα φωνητικά, με χαρακτηριστικό τον stoner ήχο, αλλά και με ομοιότητες με τoυς Sabbath σε αρκετά σημεία, δανειζόμενος πολλά στοιχεία από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και του rock της Janis Joplin, των Led Zeppelin και γενικότερα εκείνης της εποχής. Πρόκειται για μια από τις πιο προσεγμένες δουλειές που ακούσαμε πρόσφατα και που αξίζει να ακουστεί από τους λάτρεις της συγκεκριμένης σκηνής.

Αγαπημένο κομμάτι του άλμπουμ: Δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το συγκλονιστικό “Superstition”, που στα 6:21 που διαρκεί, περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τον δίσκο να τα… σπάει!

Randy Holden – Population II

Πάμε πίσω, στο 1970 και ένα άλμπουμ που ακούσαμε τον τελευταίο καιρό και που απορούσαμε πώς δεν το είχαμε απολαύσει πολύ νωρίτερα. Πρόκειται για προσωπική δουλειά του Randy Holden, που έχει περάσει από τους Blue Cheer και άλλες μπάντες της δεκαετίας του ’60, και φυσικά είναι μια από τις πιο πρώιμες εμφανίσεις του hard rock, με ψυχεδελικές πινελιές και με διάχυτο το doom ήχο σχεδόν σε όλη του την διάρκεια.

Αγαπημένο κομμάτι του άλμπουμ: Η κιθάρα του Holden θα σε κάνει να γουρλώνεις τα μάτια σε κάθε της νότα και σόλο, ενώ το “Fruit & Iceburgs” είναι απλά… επικό.

Wucan – Sow The Wind

H μπαντάρα από την Δρέσδη με την υπέροχη Francis Tobolsky στα φωνητικά, στο φλάουτο και όχι μόνο, είναι απλά ό,τι καλύτερο ακούσαμε το τελευταίο διάστημα. Με τραγούδια φόρο τιμής στον ήχο των Jethro Tull, αλλά και στο Krautrock των τελών της δεκαετίας του ’60 και αυτή του ’70, οι νεαροί Γερμανοί φέρνουν νέο “αίμα” στον χώρο της heavy rock, μπλέκοντας στοιχεία gypsy, protometal, stoner και ό,τι άλλο φαντάζεστε. Το παίξιμο στο φλάουτο από την Tobolsky είναι ικανό από μόνο του να σε κρατήσει σε… υπερένταση καθ’ όλη την διάρκεια του άλμπουμ, που απλά δεν… παίζεται!

Αγαπημένο κομμάτι του άλμπουμ: Τα έξι τραγούδια που απαρτίζουν τον δίσκο είναι το ένα καλύτερο από το άλλο, με τα… τρελά “Father Storm”, “Κing Korea” και “Owl Eyes” να σε στέλνουν στον… τοίχο, αλλά με το σχεδόν 16λεπτο “Wandersmann” να είναι η απόλυτη μουσική εμπειρία και μάλιστα με γερμανικό στίχο!

Επιμέλεια: Δημήτρης Σκούφος


, , , ,

Share